มันเป็นอย่างอี้ นกเค้ากับแมวหน้ามันก็คล้ายๆ กัน มันเป็นอย่างอี้โล่ นกเค้าก็เลี้ยงลูกหน้อย แมวก็เลี้ยงลูกหน้อย แล้วก็มาอู้กัน
“เอ สหาย สหายเป็นคนไป ละก็เฮาเป็นคนเตียวอี้มันช้า เอ๊าะ หื้อสหายไปเซาะของกิน เฮาจะเป็นคนเลี้ยงผ่อลูก” อี้โล่ ตกลงกัน ทีนี้นกเค้าก็บินไปเซาะอาหาร ทีนี้ก็ไปเมานกปู๊ บ่กึ๊ดฮอดหาลูกหาเต้า แล้วก็แมวเอาลูกนกกินเหีย มันเป็นอย่างอี้โล่ ลูกแมวจะตายนะ บ่ได้กินหยัง ท่านกเค้ามันก็บ่มาเผื่อปิ๊กมา มันเมาไปเล่นชู้อยู่ เปิ้นอู้หนา นกเค้ามันเมาไปเล่นชู้อยู่ ปิ๊กมาแล้วก็เอาแล่
“โห ลูกเฮามีไหน?”
“โอ่ เอาหื้อลูกกูกินเหียหมดแล้ว ลูกกูจะตายโล่ มึงไปอยู่ที่ไหนล้ำเหลือ”
“ปุดโทะ บ่ยอม จะเป็นความกัน”
“เอ้า เป็นก็เป็น” แมวว่าอี้นา มันเอาความ บ่ใช่ความสะเล็กสะน้อยนา นกเค้านาผดแผวตะวันปุ๊น ตะวันเป็นใหญ่โล่ ไปแผวตะวัน
“ท่าน บ่าเดี่ยวนี้แมวเอาลูกเฮาไปกิน เฮาจะมาปรึกษาท่าน เฮาควรจะเยียะอย่างใด”
“หู้ เฮาก็บ่ใช่ เฮาเป็นใหญ่” ตะวันว่าหนา
“บ่ใช่เฮาเป็นใหญ่ กันว่าฝ้ามาลับเฮาก็มืดทึกแล้ว” ก๊านฝ้า หื้อไปถามฝ้า
แล้วทีนี้มันก็ไปถามฝ้า เรื่องนี้มันก็ปรึกษาความที่มันผิดนั่นนะ ฝ้าก็ว่า “เอ ข้าบ่เป็นใหญ่ กันว่าลมมาพัดข้าก็จำเป็นได้อันนี้” มันว่าอี้โล่ “ข้าก๊านลม”
ซ้ำไปหาลมแถม ลมก็ซ้ำว่าบ่เป็นใหญ่ “ไผเป็นใหญ่” “จอมปลวก เฮาพัดมันตึงบ่โค่น” ซ้ำสดมาจอมปลวก จะมาปรึกษา ว่าปรึกษาผู้เป็นใหญ่ “เฮาก็บ่เป็นใหญ่โล่” “โห้ อะหยังเป็นใหญ่ละ” “ข้าก๊านควาย กันว่าควายมาขวิดข้าก็ตึงฟุ้งหมด” ใกล้มาๆ โล่ แถมกำมาถามควาย ควายก็ว่า “ข้าบ่เป็นใหญ่ ข้าก๊านเชือก กันเปิ้นเอาเชือกมามัด ข้าก็ไปบ่ได้ละ” ซ้ำไปหาเชือกแถม เชือกก็ว่า “เฮาบ่เป็นใหญ่โล่” “อะหยังเป็นใหญ่” “กันหนูมาขบเฮาก็ปุดละ”
บ่ช่างไปถามไผละไปถามหนู หนูกับแมวก็ไอ่ตัวกินเปิ้นแท้ละ เลยถามบ่ได้ละ มันมาตึ๊ก เลยแมวเป็นใหญ่ ทีจริงเก๊าเต้าอี้ไปหวดแผวตะวันปุ๊นละ เตียวมาๆ จนว่าบ่าเดี่ยวบ่ช่างจะว่าใดละ จำเป็นเอามันเป็นใหญ่เป็นว่าอั้นแล่ ไปถามหนูว่าไผเป็นใหญ่ หนูว่า
“โฮะ ข้าบ่เป็นใหญ่ ข้าก๊านแมว” เป็นว่าอี้น่อ ลวดมาสุดเหียหั้นแมวได้เป็นใหญ่ จะไปฟ้องเปิ้น บ่ขึ้นเต็กใบ้เต็กง่าวฟ้องบ่ขึ้น