ครุฑตัวนั้น มีวันหนึ่งก้า มันหลับได้สามปี หลับได้สามปีละบ่ตื่นเตื้อ แล้วก็มีพญานาค ก็หลับอย่างเดียวกัน พญานาคก็หลับได้สามปีละก็ฟื้นเหียเตื้อ แล้วก็ว่าตื่นวันนี้ก็
“บ๊า มันเป็นจะใด บ้านเมืองมนุษย์นี้มันจะซ้ำร้ายก่า” อย่างใดก็อยากใคร่หันเมืองมนุษย์ อยู่ในแม่น้ำก็โผล่ขึ้นมา พอโผล่ขึ้นมา ครุฑตัวนั้นอยู่ในป่านั้นหันมันออกมา วันนั้นก็ตื้นพุ่มเดี่ยวกัน ละก็มาอยู่ในป่าไม้ อยู่ในป่าบนเก๊าไม้ผ่อ พอหันนาคโผล่ขึ้นน้ำมา มันก็ว่าเป็นอาหาร ก็หล่อออกมาชักนาคขึ้นไป เอานาคขึ้นไป นาคก็มีความกลัวตายก็ห้อย คล้ายๆ อย่างรุ้งคาบงูนี้น่อ หางก็ไล่หวันไล่แกว่งไปผับกู้ที่กู้ทาง
ทีนี้ก็เข้าในป่าไม้ไปมีหออาศรมบทของพระฤาษีอยู่ในป่า พระฤาษีอยู่หันมันมีต้นไม้โพสะไล คือต้นไม้สะหลีต้นนึ่งอยู่หั้นนา มันสูงเหลือต้นไม้อื่น แล้วนาคก็แกว่งหางละก็พันอยู่ ความกลัวตายก็เอาหางไปวัดได้กิ่งไม้สะหลี ก็ฮ้าวก่ากำนั้น ฮ้าวกิ่งไม้สะหลี แล้วครุฑเอาปก หลกขึ้นตึงรากตึงต้นหมดนะ เอาไปติดกันตึงงูตึงนาคตึงไม้สะหลี ไปแล้วเกาะอยู่ในป่า ก็ก้มกิน กินนาคลงไปแล้ว ได้สักเกิ่งแล้วก็นาคหมดฤทธิ์ นาคหมดฤทธิ์มันตาย ก็เลยหางสัวะต้นไม้สะหลีลงมา ลงมาตกใส่แผ่นดิน มีเสียงสนั่นไปทั่วอินทร์ทั่วพรหม ได้สามวัน ได้ยินเสียงมันสนั่นไป แล้วครุฑว่า
“เอ๊ มันเป็นอะหยังมาสนั่นนิ กูอยากใคร่รู้” ก้มส่องลงมา โฮ้ เป็นว่าไม้สะหลีกินนาค พอเสี้ยงก็มาเป็นกำกึ๊ดว่า
“เอ๊ ตัวกูนี้กับนาค แล้วไม้นี้เป็นไม้โพสะไลไม้แนบกับพระพุทธเจ้า ไม้ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ก็ได้แนบได้ทรมานบนต้นไม้นี้ แล้วอั้นใดจะเป็นบาปแก่กันกูจะลองจำแลงตนว่าเป็นคนมนุษย์” จำแหลงเป็นคนมนุษย์ ก็ปิ๊กเข้ามาถามพระฤาษี พระฤาษี โอ้ นาคนี้บ่มีกรรมบ่มีบาปอะหยัง เพราะความกลัวตาย บ่รู้จักเปิ้งอันใดละ เอาหางเลี้ยวไปแล้วไปจับเอาต้นไม้สะหลีนี้น่า แทนที่ว่าครุฑจะโดดไปตั้งสองสามเตื้อ มันบ่าได้หลก ก็น่าที่ก้มผ่อว่าไปถูกอะหยัง มันบ่าฟังเปิ้นละ ความกระหาย ความใคร่อยาก ได้ไปก็ไปกินมาบๆ ว่าที่กรรมมันจะมีกับครุฑ
“จะเยียะอย่างใด จะหื้อส้ายกรรมหื้อเสี้ยง”
“เออ ต้องบวชเป็นสามเณร” ประเพณีครุฑนั้นจะต้องมาเป็นพระ ก็มันจำแลงตัวได้ก็มาเป็นพระ ความจริงตัวท่านฤาษีก็หัน รู้แล้วว่าตัวครุฑนั้นนะ เป็นครุฑ มันจำแลงเป็นคนนา เปิ้นก็บอกหื้อ ได้บอกหื้อครุฑนั้นมาบวช ครุฑก็เลยเข้าป่า พอเข้าป่าก็ปิ๊กออกมา มาบอกเมินเจ้าก็อย่างว่า มันทรงข้าวดำข้าวแดงบ่าได้แตะ มันของมันเคยกินของคาวของหวานอี้เต๊อะ เลยกั้นกระหายก็เลยสิกขา ออกไป ไปเซาะกิน