คนขี้ลืม

          กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีชายคนหนึ่งเป็นคนขี้ลืม และในวันหนึ่งชายคนนั้นได้ไปขอลาพ่อลาแม่จะไปเที่ยวป่า และชายคนนี้ก็เอาถุงย่ามใส่ข้าวห่อไป เดินเข้าป่าไป ไปเจอต้นมะม่วงกำลังสุก ก็เลยเก็บมะม่วงใส่ถุงย่ามไปประมาณ 8-9 ลูก พอเดินไปเรื่อยๆ ๆ ก็ไป
เจอพระฤาษี ก็เลยเอามะม่วงไปถวายพระฤาษี พระฤาษีก็เอาธนูกับลูกสามดอก แล้วบอกชายคนนั้นว่า

          “ถ้ายิงขึ้นไปบนฟ้า อธิษฐานว่าจะเอาอะไร ก็ได้สมดังปรารถนา “

          ชายผู้นั้นก็เดินจากไป แต่พอถึงต้นมะม่วงที่เขาเก็บทีแรก พอไปเห็นชาวบ้านเก็บมะม่วงที่ต่ำ ๆ ไปหมด ทีนี้ก็นึกถึงถุงย่ามที่เขาเอาไปด้วยที่เขาลืมไว้ที่พระฤาษีจำศีล ก็นึกอยากกินมะม่วงๆ ก็อยู่สูง จะเก็บก็เก็บไม่ถึง เลยเอาลูกธนูยิงขึ้นไป แต่ยิงอย่างไรก็ไม่ถูกสักที ก็
โมโหขึ้นมาก็เลยกล่าวขึ้นว่า

          “ฮูขี้นี่“

          สิ้นเสียง ทั้งเนื้อทั้งตัวก็มีแต่รูก้นเต็มไปหมด ตั้งแต่หัวจรดเท้า ก็นึกได้ถึงคำของพระฤาษีขึ้นมาได้ ก็เลยยิงลูกธนูไปอีกลูกแล้วกล่าว

          “เอาฮูขี้พวกนี้หายไปให้หมด“

          สิ้นเสียง รูก้นทั้งหมดก็หายไป แม้แต่ของเดิมของตัวเองก็ไม่มี เหลือลูกธนูลูกสุดท้ายก็เลยยิงขึ้นฟ้าแล้วตะโกนไปว่า

          “เอาฮูขี้ของข้าอันเดียวเน้อ“

          ก็เลยได้รูก้นของตนเองคืนมา แต่เขาก็ต้องกลับบ้านมือเปล่า ไม่ได้อะไรติดตัวไปเลย