มีชายสองเป็นคนยากจนเครื่องนุ่งเครื่องห่มก็ไม่มี ผ้าเสื้อก็ขาดหวิ้นชาวบ้านชาวต่างก็รังเกียจ ทีนี้ทั้งสองก็คุยกันว่า
“โฮ้ เราจะไปตามหน้าบุญตามกรรมดีกว่า เป็นอย่างไรก็ช่างมัน เราจะเข้าไปในป่าในดง ในป่าที่สงัด”
“เอ้า ถ้าเจ้าไปเราก็ไปด้วย”
แล้วทั้งสองก็พากันเข้าไปป่าจนตะวันตก
“เอ้าคืนนี้เรานอนที่นี่แหละ”
“นอนก็นอน”
“เราจะนอนอย่างไร”
“เราก็นอนเอาตีนต่อกัน ดูว่ามันจะเป็นอย่างไร”
ทั้งสองก็นอนหงายเอาเท้าชนกัน คนหนึ่งแสร้งกรนดังครอก ครอก ครานั้นเทวดาก็มาโปรดทั้งสองคน เทวดาก็เนรมิตเป็นกระต่ายวิเศษมาสองตัว ออกป่ามาเห็นชายทุคตะสองคนก็เอ่ยขึ้นว่า
“โอ้ คนสองหัว เสื้อผ้าก็ไม่มี เราจะโปรดเขา เอาไปขว้างหลุมเงินคนหนึ่ง ขุมทองคนหนึ่ง”
“เอ้อ ตกลง”
จากนั้นกระต่ายวิเศษก็พากันหามทั้งสองมา
“เอาคนหนึ่งไปขว้างหลุมเงิน เอาอีกคนไปขว้างขุมคำ”
พอกระต่ายไปไกล ทั้งสองก็เก็บเงินเก็บคำใส่ห่อเสื้อ แล้วก็มาบ้านเก่า มาหาคนที่ด่ามันทั้งสอง
“เจ้าไปทำอะไรมานะ”
“เราก็ไปตามกรรมตามเวรของเราในป่านั่นนะสิ”
“เจ้าเข้าไปไกลไหม?”
“เดินไปทั้งวันนะสิ ค่ำไหนก็นอนที่นั่น”
สองคนที่ชอบว่าให้เจ้าสองคนยากจนเป็นประจำคิดโลภ อยากที่จะได้ข้าวของทรัพย์สมบัติเหมือนกับเจ้าสองคนที่เข้าไปในป่านั้น ทีนี้คนที่คิดโลภทั้งสองนั้นก็ชวนกันไป เข้าไปในป่าเรื่อยๆ ก็เป็นเวลาเย็นย่ำลงแล้วทั้งสองก็พากันไปนอนเอาตีนชนกันเหมือนที่ชายยากจนทั้งสองบอก ซักพักกระต่ายก็มาอีกแล้วก็เจรจาการกันเหมือนเดิม
“เราจะมาโปรดเขาซักหน่อย”
“เออ ทำไมเรามาพบแต่คนสองหัวนะ นี่เจออีกแล้วเราเอาไปหลุมเงินคนหนึ่ง หลุมทองอีกคนเนาะ”
กระต่ายทั้งสองก็หามไป แต่ยังไม่ถึงหลุมเงินทอง ไอ้คนที่มาทีหลังนั้นก็เกิดความโลภเลยกล่าวขึ้นว่า
“ขอเอาข้าไปหลุมทองนะ”
กระต่ายวิเศษทั้งสองตัวสะดุ้ง ก็เลยทิ้งเอาไว้อย่างนั้น มันก็เลยกลับมาบ้านโดยไม่ได้อะไรเลย