กาลครั้งหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งมีลูกชายสองคน ส่วนเมียของตนนั้นตายตั้งแต่ลูกยังเล็กแล้ว เมื่อลูกๆ ทั้งสองเติบโตขึ้นมา พ่อก็ว่า
“เออ ไอ่หน้อย จะทำยังไงดี พวกเจ้าก็โตขนาดนี้แล้ว พ่อก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ไร่นาก็ไม่มี จะไปหากินยังไงกัน “
ลูกคนโตมันก็ว่า “พ่อก็ไปสอนให้เราหากินสิ พ่อ“
ผู้เป็นพ่อก็เลยพาลูกชายสองคนเดินไปตามบ้านเรือน เพื่อจะได้สอนวิชาความรู้รอบตัวให้กับลูกทั้งสอง พอเดินๆ ไปถึงกลางทาง ก็ไปเจอห่าน ลูกชายก็ถามว่า
“พ่อ ตัวนี้มันเป็นตัวอะไรน่ะ”
“ห่าน คอมันยาว มันร้องดัง”
ลูกชายคนโตก็เถียงพ่อโดยบอกน้องชายว่า
“อย่าไปฟังที่พ่อพูดเลย อึ่งคอมันสั้น ยังร้องดังกว่าห่านเสียอีก “
พ่อมันก็พาไปอีก ไปเจอไร่อ้อยที่เขาปลูกไว้ ลูกชายคนเล็กก็ถามว่า
“นี่อะไรน่ะ พ่อ “
“อ้อย พ่อว่าจะหามาปลูกให้ลูกอยู่ “
ลูกชายคนโตก็ถามว่า
“ปลูกยังไงเหรอ พ่อ“
พ่อก็ตอบว่า
“เขาปลูกเขาต้องรดน้ำทุกวัน ๆ มันยาวเร็ว กินก็หวาน มันใหญ่เร็ว “
ลูกชายคนโตที่อวดฉลาดก็เถียงอีกว่า
“ไม่จริงหรอกพ่อ ขนตาข้าล้างทุกวัน มันยังไม่เห็นยาวเลย“
พอเดินๆ ไปอีก ก็ไปเหยียบหนามคา ลูกชายคนเล็กก็ถามพ่อว่า
“นี่มันอะไร พ่อ ทำไมเจ็บจัง“
พ่อก็ตอบว่า
“มันเป็นหนามคา มันแหลม มันเลยแทงดินออกมา “
ลูกชายคนโตได้ยินก็บอกน้องชายไปว่า
“แกอย่าไปเชื่อพ่อ เห็ดไม่แหลมยังแทงดินออกมาได้ “
ผู้เป็นพ่อถูกขัดคอหลายครั้งเข้าก็โมโห เลยไล่ลูกชายไปให้พ้นๆ หน้าเสีย