ดวง

          กาลครั้งหนึ่งมีสองสหายคบหาเป็นเพื่อนกันมานาน คนแรกเป็นคนรวย เป็นลูก
เศรษฐี ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นทุกขตะหรือคนยากจน วันหนึ่งทั้งสองคนพากันไปดูดวง หมอดูทำนายไว้ว่า

          “เออ ไอ่คนแรกนี้ที่เป็นลูกเศรษฐีนี่ ต่อไปอนาคตข้างหน้าจะได้เป็นเศรษฐีเป็นมหาเศรษฐี จะร่ำจะรวย” เพื่อนคนรวยได้ยินก็ดีใจ พอมาถึงเพื่อนคนจน หมอดูก็ทำนายว่า

          “โอ คนนี้อนาคตต่อไปจะเป็นคนยากจน จะได้เป็นยาจกขอทาน”

          ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เพื่อนคนรวยที่หมอดูทายว่าจะร่ำรวยเป็นเศรษฐีนั้นก็ไม่ทำการทำงาน เอาแต่กินๆ นอนๆ ไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่ นอนรอดวงที่จะได้เป็นเศรษฐี ทำอย่างนี้ทุกวันๆ เงินที่มีอยู่ก็ร่อยรอยหมดไปทีละนิดละน้อย และหมดไปในที่สุดจนต้องออกไปขอทาน

          ส่วนคนที่ยากจนนั้น เมื่อได้ฟังที่หมอดูทำนายว่าตนเองจะต้องเป็นขอทานในอนาคต ก็คิดมุมานะตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากิน เก็บเล็กผสมน้อย ได้เงินมาก็เก็บหอมรอมริบไปเรื่อยๆ จนเงินน้อยจากที่มีน้อยก็มีมากและกลายเป็นเศรษฐีไปในที่สุด

          นิทานเรื่องนี้จึงสอนว่า เกิดเป็นคนนั้นไม่ควรจะหวังพึ่งแต่ดวงชะตา แต่ต้องลงมือทำด้วย ชีวิตจึงจะประสบความสำเร็จ