อันนี้พ่อมันเป็นขี้ยาแล้วก็ลูกมันจะสอนพ่อ สอนโดยตรงมันตึงบ่เชื่อ มันจะสอนว่า อี่พ่อจะไปกินมันตึงบ่ถูก พอมันสอนพ่อมัน พ่อมันก็ว่า
“คิงบ่ต้องอวดรู้บ่า ฮาเลี้ยงคิงมานา คิงบ่ใช่เลี้ยงฮาใหญ่”
มันก็เลยมาคิดว่า มันจะสอนพ่อทางตรงมันตึงบ่ถูก ทีนี้มันก็เลยเอาหม้อโอ่งมาแก่นหนึ่ง เอางัวหน้อยมาตังหนึ่ง แล้วปากหม้อโอ่งนั้นกับงัวหน้อยมันเข้ากันบ่ได้ ปากหม้อโอ่งมันหน้อย มันเอาน้ำใส่หม้อโอ่ง จูงงัวหน้อยลงกิน งัวมันตึงบ่าเข้าปากมันหน้อยมันก็จะเข้าหยั่งใด พ่อมันหัน พ่อมันก็ว่า
“ก็คิงไปง่าวหยังแท้ คิงบ่ผ่อปากหม้อโอ่งกับปากงัว มันจะเข้ายะหยัง มันเป็นคนจาใดคิงน่ะ เลี้ยงข้าวเลี้ยงง่าว”
มันก็บ่ว่าหยัง ตกวันพูกมาเอาแหมละ มันสอนพ่อมันตังอ้อม จูงงัวหน้อยเข้ากินแหม พ่อมันก็ว่า
“เอ..กูหนะ นามีบ่รู้กี่ฮ่อม เข้าบ้องไม้รวกเท่าอี้ก็ได้ ช้างมีบ่รู้กี่ตัวมาเข้าฮ่อมไม้รวกเต้าอี้ก็เข้าได้”
มันคิดทันลูกมันสอน มันก็เลยตัดยาตั้งแต่วันนั้นหละ