อ้ายหมอนกิ่ว



          อ้ายหมอนกิ่วเป็นคนขี้เกียจ แต่อยากจะพระยาเจ้าเมือง แม่มันก็ดูถูกว่า

          “เหอะ…คนขี้เกียจอย่างมึงหวังจะเป็นพระยาเจ้าเมืองเรอะ ยังไงมึงก็ไม่ได้เป็น“

          “เป็นได้สิน่า“ มันเถียง

          วันหนึ่งอ้ายหมอนกิ่วมันจุดไฟแล้วขึ้นไปดักไซบนปลายไม้ กะว่าจะเอาปลาไปขาย ได้เงินก็จะเอาไปหมั้นลูกสาวพระยาเจ้าเมือง อ้ายหมอนกิ่วคิดดังนั้นมันก็ไปจับหนูจะให้เป็นเหยื่อปลา มันก็พูดว่า

          “เอ้า…หนูมาเข้านี่“

          หนูก็ขอไหว้อ้อนวอน ขอให้อ้ายหมอนกิ่วอย่าฆ่าตน แต่อ้ายหมอนกิ่วบอกว่าไม่ได้ มันจะไปตกปลาจะได้เอาไปขาย แล้วเอาเงินไปหมั้นลูกสาวพระญาเจ้าเมือง หนูได้ฟังดังนั้นจึงบอกมันไปว่า

          “ขอไว้ชีวิตข้าเถอะ แล้วข้าจะช่วยท่าน”

          อ้ายหมอนกิ่วก็ถามว่า

          “เจ้าจะช่วยข้าได้จริงเรอะ”

          “ได้สิ ข้าช่วยราชสีห์ก็ยังได้”

          อ้ายหมอนกิ่วก็เชื่อมัน ฝ่ายหนูนั้นมันอาศัยอยู่ในถ้ำ ที่มีพระพุทธรูปประดิษฐานอยู่ พระยาเจ้าเมืองมักจะไปไหว้พระที่นี่เสมอ วันหนึ่งเมื่อไปไหว้พระ หนูที่อาศัยอยู่ในถ้ำ ก็พูดขึ้นมา จากด้านหลังของพระพุทธรูปว่า

          “เออ… พ่อพระยา ถ้าท่านจะหาลูกเขย ให้ท่านเอาอ้ายหมอนกิ่วเป็นลูกเขยนะ”

          พอมเหสีของพระยาเจ้าเมืองไปไหว้พระ หนูก็พูดขึ้นมาอีกว่า

          “เออ แม่พระญา ถ้าท่านจะหาลูกเขย ให้ท่านเอาอ้ายหมอนกิ่วนะ”

          พอลูกสาวของพระญาเจ้าเมืองไปไหว้พระ หนูก็พูดขึ้นมาจากด้านหลังพระพุทธรูปอีกว่า

          “เออ ลูกสาวพระยา ถ้าท่านจะหาสามี ให้เอาอ้ายหมอนกิ่วเป็นสามีนะ”

          ทั้งสามคนก็มาปรึกษากันเรื่องที่พระพุทธรูปในถ้ำบอกตรงกันว่าให้เอาอ้ายหมอนกิ่วเป็นสามีเป็นลูกเขย พ่อพระยาจึงให้เสนาอำมาตย์ไปหาตัวอ้ายหมอนกิ่วมาเข้าเฝ้า เมื่อมันมาถึงในวังมันก็เอาแต่นอน เพราะมันขี้เกียจ เอาแต่นอนจนหมอนกิ่ว ฟูกยุบ มเหสีของพระยาเจ้าเมืองเห็นอ้ายหมอนกิ่วมันเอาแต่นอนก็บ่นว่า

          “โอ…คนอย่างนี้เอามาทำไม เอาไปส่งคืนเสีย”

          แต่พ่อพระยาก็ขัดว่า

          “มันเป็นคนทุกข์ไร้ ไม่ได้ร่ำเรียน น่าสงสารมันนะ มันไม่มีการศึกษา“

          แล้วพ่อพระยาก็ลงทุนให้เงินอ้ายหมอนกิ่วไป ให้มันไปเป็นพ่อค้า อ้ายหมอนกิ่วมันก็เอาเงินไปซื้อผ้าใหม่แล้วเอาไปแลกผ้าเก่า ก็ขาดทุน แม่พระยาจะไล่มันกลับบ้าน แต่พ่อพระยาก็อยากจะดูว่ามันจะพัฒนาตัวเองได้ไหม ก็ให้เงินไปอีกก้อน อ้ายหมอนกิ่วมันก็เอาเงิน
ไปซื้อข้าวเปลือกแล้วเอาไปแลกแกลบ ขาดทุนอีก แม่พระยาอยากจะให้ส่งมันกลับบ้านเต็มที แต่พ่อพระยาก็บอกว่าให้ดูมันไปก่อน แล้วก็ให้เงินอ้ายหมอนกิ่วไปอีกก้อนหนึ่ง

          ครั้งนี้ อ้ายหมอนกิ่วได้เงินมาแล้วก็เอาไปซื้อทองคำ เมื่อซื้อมาแล้วก็ไปหาก้อนหินก้อนใหญ่ๆ เอาทองคำมาหลอมแล้วพอกก้อนหินนั้นไว้ทุกก้อนๆ จนกลายเป็นก้อนทองคำ
มากมาย มันก็เอาก้อนหินที่ชุบทองนั้นไปแลกกับเงิน ฝ่ายพ่อค้าที่เคยแลกผ้าแลกแกลบกับอ้ายหมอนกิ่ว เห็นอ้ายหมอนกิ่วหาบทองคำมาก็กระหยิ่มยิ้มย่องว่า

          “พ่อค้าโง่มันมาอีกแล้ว คราวก่อนเอาผ้าใหม่มาแลกผ้าเก่า เราก็ได้ดี มันเอาข้าวเปลือกมาแลกแกลบ เราก็รวยอีก คราวนี้มันจะเอาทองคำมาแลกเงินเว้ย”

          ว่าแล้วพ่อค้าทั้งหลายก็พากันเอาเงินไปแลกก้อนหินชุบทองกันหมด อ้ายหมอนกิ่วก็เลยมีเงินมากมาย กลายเป็นคนร่ำรวยไปเสียอีกเพราะความเจ้าเล่ห์ของมัน