เลือกผู้ใหญ่บ้าน

          ในการเลือกผู้ใหญ่แห่งหนึ่ง หมู่บ้านนั้นเป็นกะเหรี่ยงโป พอจะเลือกผู้ใหญ่บ้านที่พูดภาษาไทยได้ นายอำเภอจึงคิดจะเฟ้นหาคนที่สามารถนับเลข 1-100 ได้ เพื่อแต่งตั้งเป็นผู้ใหญ่บ้าน ครั้งนั้นมีคนมาสมัคร 4-5 คน คนแรกก็เริ่มนับ

          “....สิบ สิบเอ็ด สิบสอง....สิบห้า สิบหก สิบเก้า.....”

          นายอำเภอตะโกนว่า “บ่เอา บ่เอา นับเลขเท่าอี้บ่ได้ก็เป็นผู้ใหญ่บ้านบ่ได้”

          คนต่อไปนับเลขได้จำนวนมากขึ้นอีก “.....ยี่สิบเอ็ด ยี่สิบสอง.....สามสิบ”

          นายอำเภอตะโกนว่า “บ่ไหว บ่ไหว”

          ผ่านไปสามสี่คนก็ยังคงเหมือนเคย มาถึงคนสุดท้ายที่เก่งกว่าเพื่อน ชาวบ้านบอกว่าเรียนเก่ง คนนั้นก็นับเลขไปเรื่อยๆ จนถึง “เก้าสิบ” เริ่มมีเสียงอื้ออึงด้วยความดีใจจากชาวบ้าน

          ชายคนนั้นก็นับเลขไปเรื่อยๆ เมื่อมาถึงเก้าสิบ นายอำเภอก็ดีใจ ชาวบ้านก็เริ่มตื่นเต้นและดีใจว่าคงจะได้มีพ่อหลวงกับเขาบ้าง กะเหรี่ยงคนนั้นก็นับต่อไปจนถึง “เก้าสิบหก” นายอำเภอก็ยิ้มเต็มที่

          “....เก้าสิบเจ็ด เก้าสิบแปด เก้าสิบเก้า.....เจ็ดสิบ”

          นายอำเภอจะเป็นลมและล้มเลิกการเลือกผู้ใหญ่บ้าน หมู่บ้านนี้จึงไม่มีผู้ใหญ่บ้านเลย