ครั้งหนึ่งที่หมู่บ้านไกลห่างจากเมือง ได้มีการจัดทอดผ้าป่าสามัคคีนำโดยท่านนายอำเภอ พอท่านนายอำเภอมาถึง ผู้ใหญ่บ้านก็ลุกขึ้นเพื่อที่จะกล่าวรางายเรื่องของงานครั้งนี้
และจะได้แจ้งเรื่องของยอดเงินที่ได้รับบริจาคเพื่อทำบุญ
“สวัสดีครับท่านนายอำเภอที่เคารพรัก งานผ้าป่าที่จัดขึ้นในครั้งนี้นั้นอาจจะมีการตกหลุมตกร่องบ้าง ผมก็รู้สึกเสียใจมากครับ กินข้าวเที่ยงก็ตั้งบ่ายสองโมง เหตุก็เพราะพวกนี้แหละครับ”
หลังจากที่ผู้ใหญ่บ้านกล่าวรายงานเรื่องราวต่างๆ เสร็จก็จะมีช่างฟ้อนออกมาฟ้อนต้อนรับในงาน แต่เหล่าช่างฟ้อนนั้นก็มัวแต่แต่งตัวเสริมสวยแข่งกันกลัวว่าตนเองจะไม่สวยหรือว่าสวยไม่เท่ากับคนอื่นๆ ซักพักก็มีคนประกาศเรียกช่างฟ้อนให้ออกมาฟ้อนต้อนรับได้แล้ว
“ผู้ที่มีรายชื่อดังต่อไปนี้ให้ออกมาเตรียมฟ้อนได้แล้ว นางสาวสิน นางสาวเขย
นางสาว ......ฯลฯ”
ผู้ประกาศประกาศหลายต่อหลายรอบแต่ก็ยังไม่มีใครที่จะออกมาซักคน ผู้ใหญ่บ้านเกิดรำคาญขึ้นมาคว้าไมค์ประกาศ
“อี่คำ อี่สิน อี่เขย อีพวกช่างฟ้อนเนี่ยออกมาได้แล้ว”
สาวๆ ช่างฟ้อนทั้งหลายก็รีบออกมาฟ้อนต้อนรับทันที หลังจากที่ฟ้อนเสร็จผู้ใหญ่บ้านก็ออกมาประกาศรายชื่อผู้ที่บริจาคเพิ่มเติมอีก
“ต่อไปเป็นรายชื่อผู้ที่บริจาคเพิ่ม คุณสมบูรณ์ ๒๕๐ บาท คุณสันติ ๒๕๐ บาท คุณพยอม ๕๐ บาท ต่อไปรายชื่อรวมๆกัน ทั้งหมดร่วมกันบริจาค ๒๐ บาท รวมกันทั้งหมดทั้งสิ้นได้ยอดรวม ๕๒๐ บาท”
ผู้ใหญ่บ้านประกาศต่อท้ายไปว่า
“ต่อไปนะถ้าใครที่จะร่วมบริจาค ขออย่าต่ำกว่า ๒๐ บาทต่อคนนะ”