วันหนึ่งได้มีพ่อค้าเหมี้ยงมาพักเหนื่อยที่ริมวัด พระสงฆ์ก็อยากจะกินเหมี้ยง ก็บ่นลอยๆ กะให้พ่อค้าได้ยินและถวายเหมี้ยงให้ท่านว่า
“จะซื้อเหมี้ยงก็ไม่มีเงินแล้วโว้ย เราไม่ได้ไปทำงานหาเงินอะไร จะเอาเงินที่ไหนมาซื้อ”
พ่อค้าเหมี้ยงได้ยินอย่างนั้นก็เอ่ยกับไปว่า
“เอ...ถ้าท่านให้เราตีกลองนะ เราจะถวายเหมี้ยงให้กับท่านสองกำ”
“ตีสิ อยากตีก็ตีเลย”
พ่อค้าเหมี้ยงก็ลุกขึ้นแล้วเอาฆ้อนตีกลอง
“ต้ม… ต้ม…. ต้ม.... ต้ม....”
ซักพักผู้ใหญ่บ้าน กำนันได้ยินเสียงกลองก็พากันวิ่งมาที่วัดกันใหญ่ ทั้งชาวบ้านชาวช่องทั้งหลายก็ต่างพากันมา ต่างก็นึกว่ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน
“เป็นอะไรไปหลวงพี่ มีเหตุการณ์อะไรทำไมมาตีกลองป่าวประกาศละ”
“ไม่มีอะไร พ่อค้าเหมี้ยงนะเขาอยากตีกลองเลยเอาเหมี้ยงมาแลกกับการตีกลอง อันเราก็อยากจะกินเหมี้ยงเพราะว่าไม่ได้กินมาหลายวันละ ก็เลยให้พ่อค้าเหมี้ยงตีกลองเพื่อแลกกับเหมี้ยงนะ”
“งั้นเหรอครับ “
ตั้งแต่นั้นมาหลวงพี่องค์นี้ก็เลยไม่อดเหมี้ยง เพราะชาวบ้านเปลี่ยนกันส่งเหมี้ยงบุหรี่ให้กับหลวงพี่ตลอด