แม่เลี้ยงบัวคำเป็นร่างทรงในหมู่บ้านห้วยบ่าจอย ชาวบ้านต่างก็จะมาดูเวลาที่
แม่เลี้ยงบัวคำทรงเจ้า วันหนึ่งแม่เลี้ยงบัวคำก็ทรงเจ้าตามเคย คนก็มาที่บ้านมากหลายก็นั่งกันเต็มบนบ้าน แม่เลี้ยงบัวคำนั้นล้นไปเกือบถึงห้องครัว
ที่ห้องครัวนั้นบัวเกี๋ยงกำลังทำกับข้าวอยู่ อ้ายน้อยก็ถามบัวเกี๋ยงนั้น
“ทำอะไรกินบัวเกี๋ยง”
“แกงสะแลเจ้าพี่น้อย”
แม่เลี้ยงบัวคำที่กำลังทรงเจ้าได้ยินก็บอกบัวเกี๋ยงไป
“บัวเกี๋ยง ลูก อย่าลืมแบ่งเก็บไว้ให้พ่อเอ็งด้วยนะ ไอ้แกงที่เป็นปูดๆ ปุ่มๆ
ปมๆ นะ”
“แกงอะไรละแม่ ไอ้แกงปูดๆ ปุ่มๆ ปมๆ นะ”
“เอ้า...... ก็แกงที่คนเขาเรียกว่าแกงสะแลนั่นนะสิ”
เมื่อคนทั้งหลายที่มาดูมาเลี้ยงบัวเกี๋ยงทรงเจ้าได้ยินเช่นนั้นแล้วก็ลงจากเรือนกันไป เพราะรู้ว่าแม่เลี้ยงบัวเกี๋ยงนั้นไม่ได้ลงทรงจริงๆ หลอกลวงชาวบ้าน