ปี้จายนอนโต้ง แล้วก็เอาน้องเมียไปนึ่งข้าวตวย นอนตวยกัน หื้อปี้จายนอนนอก น้องเมียมันเป็นสาวน่อ นอนใน แล้วทีนี้ปี้จายมันก็มีใจอ่อน้องเมียมัน จะเอาจะใดก็บ่ได้ แล้วก็มาแอ่วหาสหายนอกบ้าน ขอสหายไปช่วย สหายว่า
“ไปก็ไป ข้าจะไปเป็นนกจุกกะลุย ฮ้องหื้อมันกลัว จะหลอกมัน แล้วก็จะขึ้นอยู่ปลายมะขามก้นตูห้าง จะฮ้องเวลาเมื่อกินข้าวแลงแล้ว” ละหลอกมันหั้นนา
“วันนี้สำคัญเน่ออี่หน้อย นกจะมาฮ้อง อะสังบ่รู้ละ เสียงมันนั่น ฮู้...เสือเย็นฮู้ อะสังบ่ฮู้ละ” หลอกน้องเมียมัน กำเดียวมันค่ำมืดแล้วกะ สหายมันซัดเหล้าไปตวยขวดหนา ขึ้นอยู่ปลายมะขาม ฟังเสียงเขานอน ปี้จายนอนนอก น้องเมียนอนใน
“ฟังเน่อ อี่หน้อย” อี้หนา กำเดียวนกจุกกะลุยฮ้องปลายมะขามละ
“จุก จุก จุกกะลุย ฮ่องห้างบ่ฮ่วมห้องกูจะกิน กูอยาก กูอยาก”
“โฮะ ปี้จาย เอ็งกลัว ปี้จาย”
“เออ ปี้จายอยู่นอกนี่ บ่ถ้ากลัว” อี้หนา
“กำเดียวจะไปเป็นหมู่ก็ได้” กำเดียวก็
“จุก จุกกะลุย ฮ่วมห้างบ่ฮ่วมห้องกูจะกิน กูอยาก”
“โฮะ ปี้จายๆ เข้ามาแล่ปี้จาย กลัว”
“ไขประตูกะ” ไขประตูขะล็อก กำเดียวปี้จายเข้าไป โฮ้ สหายมันได้อยู่ลู่ มันใกล้นะ เข้าไปฮ่วมห้องกันแล้วก็เอาละ ฮ้อมแหม
“จุก จุกกะลุย ฮ่วมห้องแล้วบ่อ้อมก้น ก้นบ่โย้นกูจะกิน กูอยาก กูอยาก”
“โอ้ ปี้จาย อ้อมไว้ อ้อมไว้หนา อ้อมไว้หนา”
“จุก จุกกะลุย อ้อมก้นแล้วบ่โย้น กูจะกิน กูอยาก กูอยาก”
“โย้นแหละ ปี้จาย โย้นแหละปี้จาย ฮือๆ” เท่าอั้นละ