ตะก่อนนี้เมืองเชียงใหม่ก่อนมีพญามังรายจะมาสร้าง คนที่ครองเมืองเชียงใหม่ก่อมีอยู่ก่อนแล้ว เรียกว่า “ขุนหลวงบะลังก๊ะ” คล้ายๆ ว่าเป็นลัวะ ขุนหลวงบะลังก๊ะก่ออยากได้นางจามเทวีเป็นเมีย พยายามเกลี้ยกล่อมต่างๆ นางจามเทวีบ่ยอม เพราะว่าขุนหลวงบะลังก๊ะเป็นคนป่าคนดง เป็นลัวะ ก่อเลยท้าขุนหลวง ถ้าพุ่งสะเหน้ามาตกกลางเมืองลำพูนเมื่อใด ข้าจะยอมเป็นผัวขุนหลวงบะลังก๊ะเมื่ออั้น ขุนหลวงก่อพุ่งสะเหน้าไปตกที่หลังวัดมหาวัน ลำพูน บ่ะเดี่ยวนี้เปิ้น ฮ้องหนองสะเหน้าๆๆ ยังมีเท่าบ่ะเดี่ยว นางจามเทวีก่อกลัวได้เป็นเมียขุนหลวงบะลังก๊ะ เลยเกณฑ์เอาหมู่ชาวบ้าน ไผมีซิ่นเก่า เอามาปกกำแพงเมือง ละก่อเอาผ้าซิ่นมาแปงเป็นหมอน เอาหมอยเอาผ้ายกยัดเป็นหมอนมาบรรณาการขุนหลวงบะลังก๊ะ ขุนหลวงก่อนึกว่านางจามเทวีถ้าจะรักเราแท้ เอาพลูแถมกับหมากมาหื้อเคี้ยว เอาหมอยมัด ขุนหลวงบะลังก๊ะ ก่อเอามาเคี้ยว เอาหมวก เอาหมอนมา พุ่งสะเหน้าไปแหมกำ ซ้ำห่างไปแหม เลยเสียใจ ถูกข่ม
เวลาคนเชียงใหม่ตะก่อนเคี้ยวหมาก เปิ้นจะเด็ดหางพลู เพราะว่านางจามเทวีเวลาเอาพลูมาแปง เปิ้นเอาปลายพลูแหย่เข้าที่อวัยวะเพศ เอามาแปงหื้อขุนหลวงบะลังก๊ะ คนเชียงใหม่จะเคี้ยวหมาก เปิ้นต้องเด็ดหางพลูขว้างก่อน