มีขุนสงะครองเมืองเป็นเชื้อลัวะ แหมคนนึ่งชื่อขุนลึครองคนละเมือง เป็นพี่กะน้องก็ไปมาหาแวดกัน คนนึ่งก็มีลูกแม่ญิง คนหนึ่งก็มีลูกเป็นป้อชาย อยากหื้อลูกเกิดคุ้นเคยกัน รักชอบกัน เป็นทำนองชู้สาว ทีนี้รักกันแท้ ๆ ก็บอกให้พ่อแม่ทั้งสองฝ่าย พ่อแม่ก็ว่าเป็นญาติกันเอากันบ่ได้ ผิดประเพณี ก็เสียใจและชวนกันหนีไปตาย ว่าเราตึงบ่ได้สมในความรัก ก็ขี่ม้ารวบกันไป จะไปวิ่งที่ผาวิ่งชู้ ผาจันผาเงิบ มันเป็นร่องน้ำแม่แจ่มทางเหนือนี้ เป็นห้วยเป็นน้ำไหลทางลุ่ม ตึงน้ำไหลล่องมาทางใต้เนียะ ที่ข้างน้ำเป็นผาสูง (ต้องไปจากแม่นาจรไป ๔ กิโล ต้องเดินไปทางรถไม่มี) ผู้ชายขี่ก่อน และแม่ญิงขี่มาตางหลัง สามตั้งบ่สำเร็จ จะวิ่งก็ชักม้าคืน แม่ญิงใจเด็ดกว่า ม้าวิ่งก็บ่ชักละ ปล่อยตกลงไปที่หน้าผา ตายตึงม้าตึงอะหยังหมด ก็เก็บเชื้อดอกเชื้อหยัง ไปตกหล่น ก็เป็นเชื้อดอก. . . พ่อแม่เซาะหาบ่หันทั้งสองเนียะ ไปเซาะขึ้น ๆ ล่อง ก็ตวยฮอยหมา ลงก็บ่ได้ จำเป็นได้ไปทางอื่น มีหมาไปตวยคนไปเหยียบน้ำฝ่ายปู้น เป็นหน้าผายังเป็นฮอยหมา เปิ้นก็ว่าหย่อมตีนหมาที่มาเสาะหาป้อชายกับแม่ญิง ลูกสาวกับลูกบ่าวที่วิ่งผาวิ่งชู้ที่ตายบนนี้ ฮอยหมาเป็นพยานหื้ออยู่หน้าผา