สมัยเมื่อสงครามเขมร ละว้า เจ้าหญิงลัวะ มีแก้วกับพระทองคำ เจ้าหญิงลัวะหนีทัพมาพร้อมกับเชลยศึกหลายคนมา มาถึงวังงู ก็เอาแก้วซ่อนในมวยผม แก้วก็มีแสงออก เอาซ่อนที่ไหนก็มีแสงออก เลยเอาไปฝากไว้ที่ถ้ำงู ฆ่าหมู่เชลยศึกหื้อเฝ้าหั้น งูหมู่นั้นเป็นเชลยศึกนา ละก่อนจะฆ่าเชลยศึกก็ถามว่า อยากจะกินอะหยัง ชอบอะหยังเหลือเปิ้นมากที่สุด หัวหน้าเชลยศึกก็ว่าชอบปลากั้งปิ้งที่สุด คนที่มาเอาของเนียะ เปิ้นมาถึงเอาคนแม่จรนี้ลวดไปส่ง เปิ้นเซาะปลากั้งปิ้งมาปิ้งจะเอาไปบนผี เข้าง่ายที่สุด ไปถึงก็เปิดบ่ะหินก็เข้าได้ อย่างเราไปฮิเอาดำเข้าก้นกุน ปากมันมีในน้ำล่อ ถ้ำน่ะ แต่ที่เข้ามันมีบนบก เปิ้นไปเอาพระกับเอาแก้ว มันมีตางปู๊นล่อ
ถ้าอยากใคร่ได้ของ ก็มีพระทองคำอยู่องค์นึ่งและมีแก้ว คืออยากจะเอาแก้วคืน คือเป็นแก้วของวงศ์ตระกูล วิธีที่จะไปเอาคืนเปิ้นก็บอกหื้อนายอำเภอเก่าหมด คือเจ้าเก่าที่ตกทอดตางท้าย สืบตระกูลมาทางเพ้ เปิ้นมีลายแทงเก่า มีในตัวเปิ้นอยู่นา มันตกทอดกันมา เจ้าเก่ามอบหื้อนายอำเภอมาเอา บอกวิธีบอกหมด นายอำเภอมาถึงแม่จรนี่ก็จ้างหื้อชาวแม่จรนี้ไปเซาะปลากั้งมาปิ้ง ละก็เอาไปบวน ละไปเอาของออกมา เอาพระทองคำกับแก้วนี้ละ จะเป็นแก้วศักดิ์สิทธิ์อย่างใดก็บ่รู้ คือเป็นแก้ววงศ์ตระกูลเปิ้น พอเอาออกมางูมันนัก งูตวยมาถึงบ้านเราเพ้. .งูเฝ้าของมันน่ะแต่บ่ะเดี่ยวบ่มีแล้ว มันไปหมดละ ไปถึงเปิ้นจะบอกหื้อเสร็จว่า ไปถึงเอาฆ้อนที่มีต่อยๆ หัวงู. . . งูนี้เชื่อว่ามันเป็นวิญญาณของเชลยศึก ถ้าเปิ้นเอาไปมันก็พ้นกรรมพ้นเวร ไปผุดไปเกิดหมดหน้าที่เปิ้นละ