สมัยตะก่อนนา กฎหมายเป็นของพระอินทร์ พระญาอินทร์ปู้น เปิ้นสร้างกฎหมายไว้ว่าคนเฮาเนียะถ้านอนหลับไปแล้ว ฝันหันอย่างใดก็หื้อเอามาแก้หื้อคนนั้นฟัง สมมติว่าฝันหันไอ่แก้วเอาเงินหื้อสามร้อย ลุกมาเฮาก็ไปอู้หื้อมันฟังว่า
“ตะคืนฮาฝันหันคิงเอาเงินหื้อฮาสามร้อย เอามาบ่าเดี่ยวนี้” ไอ่แก้วก็จำเป็นได้จกเงิน เซาะเงินมาหื้อสามร้อย ถ้าบ่หื้อบ่ได้
ตะก่อนนั้นเอากำฝันเป็นใหญ่ โห้ ทุกข์แท้เนอ ทีนี้ในสมัยตะก่อน สัตว์ ต้นไม้ มันปากหมดลู่ ภูเขาสิงหาราสัตว์ต่างๆ นานามันปาก อ้าเป็นคำคนทั้งนั้น ทีนี้ก็เกิดมีแม่เสือตัวหนึ่งนอนฝันหันว่าได้กินลูกช้างตัวหนึ่ง ลุกมาเมื่อเช้าก็ไปอู้หื้อแม่ช้างนั้นฟังว่า
“เอ้า วันนี้จำเป็นละเน่อ อาหารจะต้องมาสู่ท้องข้าละ ข้านอนหลับตะคืนนี้ ฝันหันว่าได้กินลูกช้าง” โห แม่ช้างนั้นก็ไห้อ้อนวอน
“ขอเต๊อะ ลูกข้ายังหน้อย ยังกินนมอยู่ ขอหื้อมันใหญ่แหมสักหน้อย” ละก็บ่ช่างยะใด บ่ใคร่หื้อกินเทื่อ
“อะ บ่ได้ๆ ผัดเมื่อแลง เมื่อแลงบึดเน่อ ข้าจะมากินละ” ช้างนั้นก็ไห้ไป ไปปะใส่นกเค้าแมว ก็ถามว่า “โหะ แม่ช้างนี่ ไห้อะหยัง”
“โหะเสือมันจะมากินลูกแม่ป้านา แม่ป้าก็อ้อนวอนบ่หื้อกิน จะยะจะใดนี่ มันเป็นกฎหมายของพระอินทร์ ถ้าบ่หื้อกินพระอินทร์ก็จะทำโทษเฮาเหมือนกัน มันตึงบ่พ้นตายเหมือนกัน”
“โอ๋ บ่เป๋นหยัง ข้าจะเป็นทนายความหื้อ” นกเค้าแมวว่าจะเป็นทนายความหื้อ โอ๊ะ ช้างดีอกดีใจ
“ไป พากันไปหาพระอินทร์” เอากันตึงลูกช้างแม่ช้าง ตึงเสือตวยกันไป นกเค้าแมวยองหัวช้างไป ไปถึงพระอินทร์ก็ถาม
“โหะ พากันมายะใดนี่”
เสือก็เล่าหื้อฟังว่า “ตะคืนข้าฝันหันว่าได้กินลูกช้างตัวนี้ ไปหาแม่ช้าง แม่ช้างก็บ่หื้อกิน”
“โหะ ไปขัดขืนไปได้จะใด ฝันอย่างใดต้องเป็นอย่างนั้น บ่ได้ บ่ได้ เอาหื้อกินเหีย”
พระอินทร์ตัดสินอย่างอี้ นกเค้าแมวอยู่บนหัวช้าง แต่งหลับ เหงาซกต้กไป ซากต้กมา คล้ายๆ ว่าหลับ
“โหะ อันนั้นยะอย่างใดกันนั่น นอนหลับ เปิ้นอู้กันบ่ฟังกานั่น” แต่งยกปีกขึ้นสะดุ้ง
“โฮ้ ขอสูมาพระอินทร์ ขออภัยเต๊อะ ข้านอนฟังก็ใคร่งีบหลับไปหน่อย ตอนข้าหลับไปนี้ ข้าฝันหันนา ฝันหันได้นอนกับแม่อุมาเนี่ยะ เมียของพระอินทร์เนียะ ข้าจะไปนอนตวยบ่าเดี่ยวนี้ละ” พระอินทร์โขดลู่
“โห้ มึงมาดูถูกกู บ่าได้ๆ นกเค้าตัวนี้ บ่าเอา บ่าเอา เลิกหมดกฎหมายนี้ เลิกๆ บ่หื้อแถมซ้ำ บ่หื้อไผฝัน เอ้าเลิก บ่าหื้อแล้ว สัตว์ทั้งหลายบ่หื้อได้ปากละ” สาปแช่งมา นกเค้าแมวนี่หนักเหลือเปิ้น บ่หื้อตาหันละ เมื่อวันนี่นา บ่หื้อหากินเมื่อวัน ตาบ่หัน หื้อกินก้าเมื่อคืน