“.............. พระเจ้าโลกติลกราชก็ยิ่งมีพระปรีดาปราโมย์ ก็ทรงทํา สักการบูชาเป็นอันมาก ใ นรัชสมัย ของพระองค์มิได้ทรงประมาทใน พระศีลาเจ้า และทรงบํารุงพระพุทธศาสนาวัดวาอารามและพระ สงฆ์ สามด้วยปัจจัยทั้ง 4 มิให้อดอยากอนาทรก็มีแล จําเดิมแต่กาลนั้นมา ครั้นถึงเทศกาลอันสมควรก็กระทํายัญญศาสนะ พิธีสักการบูชาสระสรง อบรมสมโภชยังพระแก้วและพระศีลาเจ้าเป็นงานประจํา ปีถ้าปีใดบ้าน เมืองแห้งแล้งฝนไม่ตกตามฤดูกาล ก็ทรงให้จัดการทําพิธีของฝนสระสรง องค์พระศีลา เจ้าก็มีแล เมื่อสิ้รรัชสมัยของพระองค์ไปแล้ว พระราชบุตรพระราชนัดดาได้เสวย ราชย์ก็ทรงดําเนินตามราช ประเพณีสืบ ๆ มาก็มีแล เหตุการณ์ดังนั้น บุคคลผู้มีปัญญาไม่ควรประมาทในพระศีลาเจ้าเลย ควร นบนอบกราบ ไหว้เคารพสักการะบูชาด้วยศรัทธาปสาทะจริงๆ ก็จะเป็นหิตประโญชน์ สุขแก่ตนใน ภพนี้ภพหน้าตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานแล สีลา พิมพัง ป วัตติตัง นิฎฐิตัง ปริปุณณัง...........”