หมวดคั่ว

คั่วโฮะ เป็นคำเรียกชื่ออาหารที่เป็นที่รู้จักกันทั่วไปของล้านนา คำว่า โฮะ หมายถึง รวมกัน ซึ่งต้องมีจำนวนหลายๆ อย่าง ดังนั้น คั่วโฮะ (บางท้องถิ่นอาจเรียกแกงโฮะ) จึงเป็นการนำอาหารหลายๆ อย่างมาคั่วรวมกันเพื่อให้ได้รสชาติใหม่ที่แตกต่างไปจากเดิม และยังเป็นรสที่อร่อยเข้มข้นขึ้นด้วย เนื่องจากการคั่วทำให้น้ำแกงงวด จึงมีรสเข้มข้น ในสมัยก่อน มักนำแกงที่เหลือจากการรับประทานหลายๆ อย่างไปหมักรวมกันในกระบอกไม้ไผ่ ปิดฝากระบอกให้สนิทแล้วนำไปฝังดินไว้สักระยะเวลาหนึ่ง (๒-๓ คืนหรือนานนับเดือนก็ได้) เพื่อให้แกงมีรสเปรี้ยว โดยมากมักประกอบด้วย แกงหน่อไม้ส้ม แกงเผ็ด แกงเขียวหวาน แกงฮังเล แกงจืดวุ้นเส้น ห่อนึ่ง ซึ่งแกงเหล่านี้อาจได้จากการจัดงานบุญ หรือการถวายทานของที่วัด ซึ่งมีอาหารจำนวนมาก จึงเกิดภูมิปัญญาในการเก็บรักษาอาหารและแปรรูปเป็นอาหารแบบใหม่

หมวดเจี๋ยว

เจี๋ยวไข่ อาจใส่ไข่มดแดง หรือ จิ๊นส้ม (แหนมหมู แหนมควาย) และวุ้นเส้นลงไปด้วย มีวิธีทำ คือ ตอกไข่ไก่สดสักสองถึงสามฟอง ตีให้เข้ากัน เติมน้ำเล็กน้อย ซอยหอมแดง พริกสด หรือ พริกหนุ่มลงไป ถ้าใส่จิ๊นส้มหรือแหนมให้ผสมลงไปในไข่ คนให้เข้ากัน ปรุงรสด้วยกะปิละลายน้ำ น้ำปลาหรือเกลือเล็กน้อย ตั้งกระทะไฟอ่อนๆ ใส่ไข่ที่ปรุงเตรียมไว้ ถ้าใส่ไข่มดแดงให้ใส่ลงไปในไข่ ถ้าใส่วุ้นเส้น ให้แช่วุ้นเส้นไว้ก่อน พอวุ้นอ่อนตัวใช้มีดหั่น หรือกรรไกรตัดวุ้นให้เป็นเส้นสั้นๆ เพื่อไม่ให้พันกันเป็นก้อน เมื่อใส่ไข่แล้วเร่งไฟให้ร้อน คนไปมา พอไข่เริ่มสุก ใส่วุ้นเว้นลงไป ระวังไม่ให้น้ำแห้ง ถ้าแห้งให้เติมน้ำอีกเล็กน้อย พอมีน้ำขลุกขลิก ปรุงรสเพิ่มเติมตามชอบ พอวุ้นเส้นสุก ยกลงตักรับประทานได้

หมวดแกง

แกงผักเซียงดาหรือแกงผักเซงดา มีวิธีการแกงเช่นเดียวกับแกงผักหวานบ้าน และแกงผักหวานป่า แต่ไม่ใส่วุ้นเส้น นิยมใส่ปลาย่าง หรือปลาแห้ง บางสูตรแกงร่วมกับผักเสี้ยว (ยอดชงโค) และผักชะอม หรือร่วมกับผักชะอมอย่างเดียว หรือแกงร่วมกับผักฮ้วนหมู (ใบใหญ่กว่าผักเซียงดา มีรสขมเล็กน้อย) และมะเขือเทศลูกเล็ก เครื่องแกงมีพริกแห้ง กระเทียม หอมแดง กะปิ เกลือ บางแห่งใส่ปลาร้าเพิ่มลงไปด้วย